امروز فکر می کردم که چقدر به خدا بی اعتنا هستیم. هنگامی که به دیدار دوستان و آشنایان می رویم با عطر و ژل و چهره ی شاد و خرم ، خودمان را به آنها می رسانیم و برای دیدار آنها اشتیاق داریم این یعنی به آنها احترام می گذاریم.
اما حیف از آن فکری که خدا به ماداد.چرا همین ها را برای خدا انجام نمی دیم و برای دیدن او اشتیاق نمی ورزیم در صورتی که بیشتر از دیگران در مشکلات کمکمون کرده و این و حس کردیم این یعنی بی احترامی به خدا.
